Tentang rasa.. oleh Astrid

Saya tengah anggau dengan lagu ni.. hehe...

I WISH...

I wish...

1) Dah boleh submit 10 copies tuk thesis
2) Dah boleh send tuk publish paper international.. Hampehnye neurologyasia
sampai lo ni tak de berita dah accept ke nak kena correction ke.. huhu
3) Nak send chapter dalam buku ker...


Ntah... al-quran dah khatam...
tapi thesis tak khatam-khatam lagi...


Huhuhu... tak per... pikir positive...
kejar akhirat.. dunia akan kejar kita...


I WISH NAK BALIK MELAKA SEKARANG JUGAK!!!

Saya tak nak raya...

Serius... saya tak de mood nak raya..
Rasa macam nak duduk umah je time rasa...
Nak berkurung dalam rumah.. dalam bilik...
Tak nak jumpa orang...
Tak nak jumpa sedara...
Saya nak tak sihat...


Saya sanggup bertungkus lumus buat persiapan..
Bersengkang mata siapkan 300 ketupat..
Berhempas pulas siapkan langsir rumah...
Bertungkus lumus siapkan juadah raya, rendang, urap dan sebagainya...


Tapi saya tak sanggup kalau raya nanti sedara mara...
Mesti akan tanya...
Bila nak kawen?
Bila nak sambung PhD?


Kalau saya senyum je..
Mesti dorang akan respond...
"aik... kita tanya... dia senyum plak"

Rasa macam tak hormat plak... huhu


Kalai jawab takde lagi lah...
Boyfriend pun takde...
Mesti dorang akan jawab...
"Tu lah jual mahal sangat"

Owh... please..
Saya rasa layan je macam biasa semua orang...
Kecuali orang pemalas...
Memang saya akui..
Saya mengaku..
Saya akan kurang respect kepada orang yang pemalas...
Saya akan tak bercakap dengan dia... huhu...
My bad ...T_T....


Mesti akan respond..
"Tu lah... memilih sangat"

Owh my...
Seriously.. I don't know how to react...
Every my respond will not sufficient as their suspected answer
Mesti ada je yang tak kena....


Maka,
Saya tak de mood nak raya...
Saya tak de mood nak layan soklan dorang..
Saya tak de mooh nak jumpa dorang...


Tapi yang penting...
Saya nak balik kampung..
Saya nak jadi anak yang solehah...
lagi lama saya kat kelantan..
rasanyer... lagi banyak saya susahkan mak dan ayah saya...
Saya tak nak zalimi mak dan ayah saya...
Saya nak bantu mereka...
Saya nak melihat mereka dengan mata saya..
Berada di depan saya...
Saya nak mendengar mereka...
Bukan melalui perbualan telepon...
Saya nak peluk mereka..
Saya nak cium mereka...


Yang penting..
Saya tak de mood nak raya..
Belum puasa lagi...